Pessaroterapia polega na stosowaniu dopochwowych, indywidualnie dobranych, silikonowych wkładek o różnym kształcie i wielkości, których zadaniem jest utrzymanie narządu rodnego we właściwej lokalizacji. Pessaroterapa znajduje zastosowania np. w przypadku wypadania narządu rodnego. Do wypadania narządu rodnego dochodzi, wówczas gdy aparat podtrzymujący narządy miednicy, czyli mięśnie, ścięgna i więzadła, ulegają osłabieniu.
Pessar jest dobierany podczas zwykłej wizyty ginekologicznej. To metoda łatwo dostępna, nie wymagająca dużego zaangażowania ze strony pacjentki, nie mająca ogólnego wpływu na organizm. Zastosowanie pessaroterapii daje natychmiastowy efekt w postaci redukcji zgłaszanych przez kobietę dolegliwości.
Powodzenie terapii pessarami zależy od prawidłowego dopasowania pessara i właściwego użytkowania przez pacjentkę. Dobrze dobrany pessar to taki, który utrzymuje narząd rodny we właściwej pozycji, a przy tym jest zupełnie niewyczuwalny przez kobietę, łatwy do założenia i wyjęcia.
Najczęściej stosowany jest pessar kostkowy z otworami umożliwiającymi odpływ wydzieliny pochwowej.
Pessar kostkowy utrzymuje się w pochwie przez wytworzenie podciśnienia, dzięki czemu skutecznie stabilizuje narząd rodny. Wzmacnia mięśnie przepony moczowo-płciowej, z tego powodu po pewnym czasie u niektórych pacjentek możliwe jest zastosowanie mniejszego rozmiaru.
Pessar cewkowy pierścieniowy stosowany jest przy nietrzymaniu moczu. Uniemożliwia otwieranie się górnej części cewki moczowej w sytuacji kaszlu, wysiłku fizycznego lub kichania.
Pessar grzybkowy stosowany jest w przypadku wypadania pochwy i macicy. Po ok. 2-3 tygodniach, gdy dochodzi do wzmocnienia i zmniejszenia się przepony moczowo-płciowej, należy umówić się na wizytę kontrolą, aby sprawdzić czy pessar może zostać wymieniony na mniejszy.
Podczas dopasowywania pessara w gabinecie lekarskim pacjentka pozostaje w pozycji ginekologicznej, natomiast zakładanie czy wyjmowanie pessara samodzielnie przez kobietę może odbywać się w dowolnej, wygodnej dla niej pozycji np. na stojąco, gdy ma postawioną stopę na krześle lub brzegu łóżka.
Aby wyjąć pessar, wystarczy delikatnie pociągać za sznurek w różnych kierunkach (pessar kostkowy), lub za pomocą palca wskazującego lub środkowego, aż do całkowitego zlikwidowania efektu przyssania, a następnie wysunąć pessar na zewnątrz.
– pacjentka nie akceptuje noszenia pessara lub nie potrafi nauczyć się jego stosowania,
– nie udaje się dobrać odpowiedniego pessara,
– występuje nietrzymanie moczu podczas współżycia,
– pessar nie likwiduje objawów w stopniu satysfakcjonującym kobietę.
Pielęgniarka
Terapeutka tkanek miękkich miednicy
Absolwentka Wydziału Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie ze specjalnością pielęgniarka i położna oraz specjalistka w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej terapii.
Od grudnia 2008 roku pracuje w Gabinetach Terpa jako pielęgniarka, położna, asystentka i terapeutka kobiet i par z przewlekłym bólem miednicy, wulwodynią i dyspareunią oraz zaburzeniami statyki narządu rodnego.